Mijn Fitbit en ik
Als ik echt enthousiast ben over iets dan weet mijn hele omgeving dat. Betere reclame kun je als leverancier, producent of verstrekker van een dienst niet hebben. Zo ben ik er bijvoorbeeld heilig van overtuigd dat de Albert Heijn meer online klanten heeft gekregen, doordat de keten een grote fan (ik dus!) heeft die overal vertelt waarom het zo fijn is om online de weekboodschappen te bestellen. Of dat het boek ‘Project Gezond’ meer exemplaren heeft verkocht, omdat wederom die fan overal verkondigt hoe makkelijk, simpel en effectief die dagschema’s zijn. Ja, ik geloof daar echt in én nee, ik heb nergens aandelen.
Mijn nieuwste aanwinst waar de hele wereld over mag horen is mijn Fitbit! Wat een fántástisch hulpmiddel is dit! Op mijn verjaardag hebben mijn vrienden hun budgetten bij elkaar gestoken en verrasten ze mij. Vanaf dag één is er, denk ik, geen grotere fan dan ik.
Ik houd ervan om te meten en te weten én om te bewegen en te sporten. Daarnaast ben ik een redelijke, oké behoorlijke, strever en zeer competitief ingesteld. Ideale ingrediënten die de uitvinder van de Fitbit ongetwijfeld ook bovenaan aan zijn lijstje had staan. Want man, man, man wat kun je meten, weten en verbeteren met dat ene simpele polsbandje.
Ik heb de Fitbit nu bijna zes weken om mijn pols hangen en ben terecht gekomen in een ‘ervoor’ en ‘erna’. Mijn leven vóór de Fitbit en mijn leven ná het in gebruik nemen van het apparaatje. Met simpele aanpassingen in mijn dagelijkse bezigheden bereik ik veel extra beweegmomenten. Ik parkeer de auto nét iets verder weg. De eerste wc op de werkvloer sla ik standaard over. Ik loop, afhankelijk van het aantal gemaakte stappen of beklommen trappen, naar de wc op de 2e verdieping of die 500 meter verderop. Ik neem de trap. Liever één van 200 dan van 100 treden, bij wijze van dan. Na het eten lopen we met ons gezin nog een rondje dijk als de 10.000 stappen nog niet zijn bereikt en mijn vriend kijkt ’s ochtends op mijn Fitbit om mijn nachtrust gevisualiseerd te kunnen zien en zo te weten of ik met mijn linker- of rechterbeen uit bed ga stappen.
Op mijn Fitbit-app heb ik ook vrienden aan kunnen melden om zo het competitieve element niet uit het oog te verliezen. En ja hoor, ook dat werkt voor mij zoals het bedoeld is! Kortom: mijn Fitbit en ik, wij zijn écht voor elkaar gemaakt. Waarschijnlijk denk je nu dat ik enigszins ben doorgeslagen en dat is ook zo. Volgens mijn lieftallige familieleden, vrienden en collega’s die er ook één hebben zwakt deze bewijs-, meet- en weetdrang na een tijdje af. Ik ben zeer benieuwd of deze liefde over gaat.